Yazar
Adı: Jose Saramago
Basım
Yılı: 2017
Yayınevi:
Kırmızı Kedi
Sayfa
Sayısı: 58
1998 yılı Nobel Edebiyat ödülü alan
kitaptır. Jose Saramago, Portekizli yazar, din konusundaki görüşleri nedeniyle
yapıtları Portekiz Hükümeti tarafından sansürlenince Kanarya Adalarında ölene
kadar yazar.
Bir kral, bir temizlikçi, birde bilinmeyen
adayı bulmak isteyen garip bir adam kitabın kişileridir. Geçmiş hayatını geride
bırakmak isteyen temizlikçi kadın, bilinmeyen bir adanın olduğuna inanan ve onu
bulmak için kraldan tekne isteyen aslında denizci olmayan bir denizcinin
masalıdır.
”Adamın biri bir gün kralın kapısını çalmış,
demiş ki:
-Bana bir tekne ver!
- ………
Kral uyarır: ”Bilinmeyen ada kalmadı artık…”
Denizci kararlıdır.
”Ben bilinmeyen adayı bulmak istiyorum, o
adaya ayak bastığımda kim olduğumu öğrenmek istiyorum. Biliyor musun ki,
kendinden dışarı çıkıp kendine bakmadıkça kim olduğunu asla bilemezsin.”
Oldukça kısa, çizimlerle zenginleştirilmiş
bir eser. Metaforlarla donanmış, kendinizi zorlamayacağınız bir kitap. Kitapta
ülke ismine, kişi ismine rastlamıyoruz. Virgüllerle bölünen diyaloglar var.
İnanmayı, birlik ve beraberliği anlatan, kısa ama anlamlı bir hikaye. Herkes
ona “tüm adalar bulundu dese de, bilinmeyen ada nihayet denize açılmıştı,
kendini aramak amacıyla.
”Mühim olan varış değil, belki de gidiş.”
”Beğenmek sahip olmanın en iyi şekli, sahip
olmaksa beğenmenin en kötü şekli olsa gerek.” Say:29
Temizlikçi kadının yorumu da güzeldi:
”İşten evlerine dönen erkekler, midesi olan
ve karnını doyurması gereken varlıkların sadece kendileri olduğunu
zannederler.” Say:33
Görünüşte sade bir öykü, bir masal belki de
fakat Saramago’nun eşsiz bir anlatımı var. Psikolojik alt metinleri fark
ediliyor. Nuh’un gemisine de bir gönderme var mı acaba?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder